Συνέντευξη με τον κύριο Παναγιώτη Ευσταθίου, Ορθοπαιδικό – Χειρουργό, Καθηγητή στο Bordon University της Αγγλίας, Υπεύθυνο του μεταπτυχιακού προγράμματος διαχείρισης κρίσεων στον τομέα της υγείας, Πρόεδρο του κολλεγίου Ορθοπαιδικών Ελλάδος και Πρόεδρο της Ελληνικής Εταιρείας Διαχείρισης Κρίσεων Υγείας.
Ο κύριος Ευσταθίου μας μίλησε για την διαχείριση των δύο πρόσφατων κρίσεων που αντιμετώπισε η ελληνική κοινωνία, την υγειονομική κρίση της πανδημίας και την κρίση του δυστυχήματος στα Τέμπη. Ως εμπειρογνώμονας σε θέματα διαχείρισης κρίσεων, έκανε τον απολογισμό του και σχολίασε το πως αυτές αντιμετωπίστηκαν.
Επίσης αναφέρθηκε στον μετα-covid σύνδρομο, καθώς είναι ένα θέμα που απασχολεί αρκετά την επικαιρότητα.
Με αφορμή την ιδιότητα σας ως Πρόεδρος της Ελληνικής Εταιρείας Διαχείρισης Κρίσεων Υγείας, θα ήθελα αρχικά να μου πείτε ποιος είναι ο ρόλος του διαχειριστή κρίσεων σε θέματα υγείας.
Στα πλαίσια της διαχείρισης κρίσεων και ειδικά στον τομέα της υγείας, ο κύριος ρόλος του διαχειριστή είναι να ενεργοποιήσει τις δομές υγείας για την αντιμετώπιση καταρχήν του έκτακτου γεγονότος. Κάθε γεγονός που αποτελεί διαχείριση κρίσης, είτε είναι γεγονός το οποίο είναι ανθρωπογενές, είτε ηθελημένης διαδικασίας παραδείγματος χάρη μία τρομοκρατική ενέργεια, ή μη ανθρωπογενές παραδείγματος χάρη ένας σεισμός, μια πυρκαγιά, τότε έχουμε κάποιο αριθμό θυμάτων, τα οποία έχουν υποστεί τραυματισμούς και θα πρέπει άμεσα το σύστημα υγείας να ενεργοποιηθεί.
Η διαχείριση της κρίσης στον τομέα υγείας βασίζεται κυρίως στις βασικές υποδομές και τη διαλειτουργικότητα των υποδομών αυτών. Μία βασική υποδομή έκτακτης κατάστασης είναι το Εθνικό Κέντρο Επιχειρήσεων Υγείας, είναι το ΕΚΑΒ, είναι ο Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας και είναι και άλλες οργανώσεις και υπηρεσίες του Υπουργείου Υγείας οι οποίες ενεργοποιούνται. Αυτή είναι η βασική κατεύθυνση ενός διαχειριστή υγείας σε έκτακτη κατάσταση.
Η σύγχρονη συγκυρία έφερε αντιμέτωπη την ελληνική κοινωνία με δύο πολύ μεγάλες κρίσεις, την κρίση της πανδημίας και την κρίση στα Τέμπη που σημειώθηκε πριν από λίγες μέρες. Θα ξεκινήσω από την κρίση της πανδημίας που από τον Δεκέμβριο του 2019 που εμφανίστηκε το πρώτο κρούσμα του ιού SARS-CoV-2, έχουν αλλάξει άρδην τα δεδομένα της καθημερινής μας ζωής κύριε Ευσταθίου. Θα ήθελα να μου πείτε, τι κρατάμε από αυτήν την κρίση; Έφερε ευκαιρίες;
Καταρχάς σήμερα είμαστε στο τέλος της κρίσης. Κοντεύουμε και κατά πάσα πιθανότητα είναι πολύ σύντομο ότι το ίδιο το κράτος θα ανακοινώσει μέσω των φορέων του συστήματος υγείας ότι τελειώσαμε το θέμα αυτό. Περίπου τρία χρόνια (Δεκέμβριος 2019 -2023) ήταν τα χρόνια εκείνα τα οποία μας ταλαιπώρησε η πανδημία του κορωνοϊού από τον ιό SARS-CoV-2.
Τι θα κρατήσουμε από όλο αυτό το πράγμα; Θα κρατήσουμε πρώτον ότι ήταν κάτι άγνωστο. Άγνωστο όσο αναφορά τον ιό και άγνωστες ορισμένες συμπεριφορές. Έχοντας εμπειρία από την Η1Ν1, από τον Έμπολα, από την ισπανική γρίπη η οποία υπήρξε στον αιώνα αυτό αλλά και τα ιστορικά φαινόμενα τα οποία υπήρξαν, χωρίς να ξέρουμε μικροβιολογικά τότε την ιολογία, ο κόσμος χρειαζόταν να μπει σε μία περισσότερο lockdown κατάσταση, περισσότερο θα τη λέγαμε προληπτική κατάσταση, στην κίνηση, στην αναπνοή, στο πλύσιμο των χεριών, στη δραστηριότητα μέσα στους χώρους, στην ίδια την αντιμετώπιση της πάθησης για την οποία στην αρχή δεν ξέραμε πολλά πράγματα.
Και είχαμε και ένα εξάμηνο περίπου στο οποίο δεν είχαμε το εμβόλιο. Χρειάστηκε να περάσει το καλοκαίρι και εκεί περίπου στο φθινόπωρο του 2020 να βγουν τα πρώτα εμβόλια. Να καταλάβει ο κόσμος τι είναι τα εμβόλια αυτά. Να είμαστε ασφαλείς στα τέσσερα στάδια όπως έπρεπε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας να τα βεβαιώσει και μετά να το βγάλει στον αέρα. Να ακολουθήσει η Ευρωπαϊκή Ένωση με το ECDC δηλαδή το European Central Control Disease. Να συνεχίσει μετά η Ελλάδα και το κάθε κράτος με τον ΕΟΔΥ.
Ναι, ακολουθούσαμε τις οδηγίες των μεγάλων αυτών οργανισμών. Αρχικά θα έλεγα ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας κατά γενική ομολογία καθυστέρησε να κηρύξει την πανδημία. Καθυστέρησε ένα-δυο μήνες. Καθυστέρησε να φτιάξει τον στρατηγικό σχεδιασμό. Όμως ακολούθως ενώ τα έφτιαξε και ήμασταν στην περίοδο της παρασκευής των εμβολίων, εκεί ακριβώς άρχισαν οι διαδικασίες προσαρμογής των κοινωνιών, το κλείσιμο.
Φτάσαμε σε ένα σημείο αν θυμάστε τον φθινόπωρο περίπου του 2020 να κλείσουμε όλη την Αθήνα και να μείνει όλος ο κόσμος μέσα. Φτάσαμε μετά να έχουμε προβλήματα στους χώρους στους οποίους ζούσαν οι ηλικιωμένοι. Στην αρχή το πήγαμε καλά αυτό το πράγμα. Μετά τα μέτρα τα οποία παίρναμε ήταν μέτρα πολύ δύσκολα.
Κράτη ολόκληρα έκαναν πολλά test σε όλο τον πληθυσμό. Και εμείς αμοληθήκαμε πραγματικά να κάνουμε πάρα πολλά τεστ στην κοινωνία μέσα στα πλαίσια της αντιμετώπισης και της ανίχνευσης. Τα τεστ όμως στην αρχή ήταν τα μοριακού τύπου τεστ, τα PCR όπως λέμε τώρα. Τα rapid μας ήρθαν αργότερα. Αυτά τα PCR έπρεπε να πάνε σε συγκεκριμένα κέντρα με συγκεκριμένες διαδικασίες, με συγκεκριμένες μεταφορές. Τα έκαναν στην αρχή ιατροί με δεξιά τους την νοσηλεύτρια και κάποιους άλλους που τους βοηθάγανε να ντυθούν και να ξεντυθούν (dressing –undressing). Ακολούθως δώσαμε και τη δυνατότητα στην νοσηλεύτρια. Ακολούθως δώσαμε τη δυνατότητα και σε άλλα κέντρα. Και έτσι μπορέσαμε να καταλάβουμε πως κινείται η πανδημία στην Ελλάδα. Αυτά ήταν τα βασικά στοιχεία.
Κύριε Ευσταθίου, ζητώ την κριτική σας. Πως πήγαμε ως κοινωνία, ως πολιτεία καθ’ όλη αυτή τη διάρκεια προσπάθειας περιορισμού της νόσου σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο;
Δεν πήγαμε άσχημα. Πήγαμε καλά. Ακολουθήσαμε σωστές οδηγίες. Υπήρξε σωστή οργάνωση. Άλλωστε η Ελλάδα είχε την εμπειρία της Η1Ν1. Η πανδημία Η1Ν1 δεν ήταν μεγάλη. Ήταν πολύ μικρή με ελάχιστους νεκρούς. Αυτή η πανδημία ήταν πραγματική πανδημία. Χιλιάδες οι νεκροί. Εκατομμύρια στον κόσμο οι νεκροί. Πήγαμε καλά. Μάθαμε πολλά πράγματα. Άλλωστε η έννοια κρίση στη διαχείριση μιας κρίσης ενέχει μέσα και την ευκαιρία. Χάθηκαν άνθρωποι. Δεν ισοσκελίζεται ο θάνατος με οτιδήποτε και να κερδίσαμε. Μετά από αυτό όμως αποκτήσαμε σιγά σιγά την εμπειρία για το πως θα λειτουργήσουν τα νοσοκομεία στις καταστάσεις αυτές για αρκετό χρονικό διάστημα. Με κορυφαίο στοιχείο την μονάδα εντατικής θεραπείας. Οι μονάδες εντατικής θεραπείας είχαν στην Ελλάδα το 2019 -2020 417-420-425 κλίνες. Είχαμε υλικά για άλλες 100 και προσπαθούσαμε να τις λειτουργήσουμε from time to time από διαφορετικά επίπεδα. Φτάσαμε στο τέλος 1.220 μονάδες. Τεράστιο το νούμερο. Μεγάλη επιτυχία για την Ελλάδα με γνωσιολογία στο προσωπικό πάρα πολύ μεγάλη και στην φαρμακευτική προσέγγιση και στην προσέγγιση των εμβολίων.
Μην ξεχνάτε είχαμε δύο ειδών εμβόλια και χρειάστηκε να εμβολιάσουμε όλο τον κόσμο και να χρησιμοποιήσουμε δύσκολες προσεγγίσεις και αυστηρούς κανόνες διότι υπήρχαν και κάποιοι οι οποίοι δεν καταλάβαιναν αν θα έπρεπε να κάνουν τον εμβολιασμό ή όχι. Τα εμβόλια ήταν δύο ειδών. Ήταν τα RNA και τα εμβόλια του αδρανοποιημένου ιού. Η ανθρωπότητα έκανε ένα μεγάλο βήμα να φτιάξει εμβόλια πλέον για την περίοδο αυτήν. Γενικά η Ελλάδα πήγε καλά. Πάντοτε με τον σεβασμό της παρένθεσης ότι χάσαμε ανθρώπινες ζωές.
Το ίδιο πήγε και η Ευρώπη, αν και η Ευρώπη καθυστερούσε λίγο στο να πάρει κάποιες αποφάσεις σε σχέση με την Αμερική. Η Αμερική ήταν πρωτοπόρος χώρα. Ακολουθούσε ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας. Όταν παίρνανε τις αποφάσεις κάναμε κάνα μήνα εμείς να τις εγκρίνουμε από τα δικά μας όργανα. Αλλά δεν παύει να λειτούργησε και η Ευρώπη στα λογικά πλαίσια. Άλλα κράτη καλύτερα, άλλα κράτη χειρότερα. Το καλύτερο κράτος ήταν η Γερμανία, το πιο οργανωμένο.
Κύριε Ευσταθίου, ήμασταν έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε μια τέτοια κρίση; Υπήρχαν ελλείψεις; Τώρα είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε μια οποιαδήποτε επερχόμενη κρίση;
Τότε στην αντιμετώπιση της κρίσης είχαμε την εμπειρία Η1Ν1. Υπήρχε κάποια υλικοτεχνική υποδομή. Υπήρχε η εμπειρία της Η1Ν1 στα πλαίσια της προσέγγισης των ανθρώπων που θα είχαν την νόσο αυτή. Και θα έλεγα ότι την εμπειρία αυτή την είχαμε μέσα μας. Δεν γνωρίζαμε όμως όλες τις λεπτομέρειες, όπως εξελίχθηκε η κρίση αυτή.
Τώρα σαφώς και με κεφαλαία γράμματα, η Ελλάδα, το έθνος, το εθνικό μας σύστημα υγείας είναι έτοιμο για να αντιμετωπίσει μια παρεμφερή κατάσταση.
Όπως είδαμε κύριε Ευσταθίου κάθε κράτος εφήρμοσε τα δικά του μέτρα προκειμένου να ανασχέσει την πανδημία. Θα ήθελα να μου πείτε μια περίπτωση κράτους που έχετε να θυμάστε ως θετικό πρότυπο και μια περίπτωση κράτους που έχετε να θυμάστε ως αρνητικό πρότυπο.
Η Γερμανία και η Κεντρική Ευρώπη λειτούργησαν καλά. Το πρόβλημα μας στον πρώτο προς τον δεύτερο χρόνο της πανδημίας δεν ήταν μόνο να πάρουμε μέτρα όσον αφορά τον πληθυσμό. Όλα τα κράτη έπαιρναν μέτρα. Ούτε ήταν πρόβλημα η υλικοτεχνική υποδομή (στολές, μάσκες). Τα είχαν όλα. Τα εμβόλια ερχόντουσαν και τα αγόρασε η Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν τα αγοράσαμε εμείς. Ενώ παλαιότερα στην Η1Ν1 τα αγοράσαμε εμείς τα εμβόλια. Τώρα τα αγόρασε όλα η Ευρωπαϊκή Ένωση. Και μάλιστα στην αρχή της όλης κατάστασης, σε ορισμένα κράτη χρηματοδότησε την λειτουργία του συστήματος. Πήραμε 26 δις ευρώ για αυτό το θέμα.
Ωστόσο όμως ένα από τα κράτη το οποίο πραγματικά ήταν οργανωμένο γιατί δέχτηκε την αδυναμία του health capacity, της δυνατότητας λειτουργίας και νοσηλείας των ανθρώπων σε μονάδες εντατικής θεραπείας των όμορων κρατών του, ήταν η Γερμανία.
Όλα τα κράτη γύρω από την Γερμανία είχαν πρόβλημα. Όταν γέμισαν οι μονάδες, πήγαιναν τους ασθενείς με το ασθενοφόρο στην Γερμανία, στη Βαυαρία, επάνω στη Βόρεια Γερμανία, στην Κεντρική Γερμανία. Κράτος λοιπόν καλό στην οργάνωση του ήταν η Γερμανία.
Η Ελλάδα δεν είχε προβλήματα. Λειτούργησε καλά, αν και πολλά περιστατικά από τα όμορα κράτη ήρθαν σε εμάς. Κακά τα ψέματα, η Αλβανία δεν μπόρεσε να αντιμετωπίσει την πανδημία και όλοι οι Αλβανοί ερχόντουσαν προς τα εμάς. Ήρθαν και Βούλγαροι. Ήρθαν και από τα Σκόπια, από το Κόσσοβο. Κατέβαιναν άνθρωποι στη Θεσσαλονίκη για τις θεραπείες τους, για τη νοσηλεία τους. Δεν υπήρχαν οι δυνατότητες των μονάδων στα κράτη αυτά.
Δεν μπορώ να πω τη λέξη χειρότερο για κάποιο κράτος. Δυσκολίες είχε το Βέλγιο. Είχε η Ολλανδία. Είχαν τα κράτη που ήταν γύρω από την Γερμανία. Η Ουγγαρία επίσης. Αυτά τα κράτη είχαν δυσκολίες. Η Γαλλία τα πήγε καλά. Η Ισπανία μπόρεσε και τα έβγαλε πέρα. Η Ιταλία το ίδιο. Και ως Ελλάδα πήγαμε και εμείς καλά. Δεν διακομίσαμε ασθενή εμείς στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Εδώ, ανοίξαμε, φτιάξαμε, ζοριστήκαμε και τα πήγαμε καλά.
Ο εμβολιασμός κύριε Ευσταθίου είναι το κατεξοχήν μέτρο αντιμετώπισης της πανδημίας. Θα ήθελα να δώσετε μια απάντηση σε όλους όσους είναι κατά του εμβολιασμού.
Για όσους είναι κατά του εμβολιασμού, δεν ξέρω ποια είναι η λογική που έφτασαν να είναι κατά του εμβολιασμού. Δύο κατηγορίες. Υπήρξαν οι υγειονομικοί κατά του εμβολιασμού. Αυτοί πρέπει να μας εξηγήσουν γιατί είναι κατά. Διότι δεν έχουν κατανοήσει την έννοια του εμβολιασμού. Υπήρξαν πολίτες που ήταν κατά του εμβολιασμού. Πάντοτε θα υπάρχει ένα ποσοστό ανθρώπων οι οποίοι δεν πιστεύουν στις ενέργειες αυτές. Οι εμβολιασμοί ήταν δύο. Τα εμβόλια ήταν καλά. Τα παρακολουθούσε η παγκόσμια κοινότητα. Τα παρακολουθούσαν οι εταιρείες που τα έφτιαξαν.
Σε κάθε περίπτωση, όμως, να έχετε υπόψη σας σε κάποιο ποσοστό, πολύ μικρό ποσοστό, ποσοστό το οποίο είναι και υπαρκτό λόγω διαφόρων καταστάσεων, υπήρχαν κάποιες αντιδράσεις στα μικρόβια και κάποιες επιπλοκές. Αυτό δεν σήμαινε ότι αν υπήρχε μια επιπλοκή στα 5 εκατομμύρια εμβόλια, δεν θα γίνονται τα εμβόλια. Ασφαλώς όχι. Πιστεύω ότι σωστά έκανε η κοινωνία. Περιθωριοποίησε τους υγειονομικούς στα πλαίσια της εμβολιαστικής τους αντίδρασης. Αν και τώρα πάλι αν θυμάστε ξαναεπανήλθαν μέσα στο σύστημα υγείας. Και για τους υπόλοιπους έβαλε όσο το δυνατόν μπορούσε κάποια μέτρα θα έλεγα περιορισμού. Το ποσοστό που εμβολιάστηκε ήταν πάρα πάρα πολύ καλό εν αντιθέσει με την Η1Ν1 που ήταν 11%. Εδώ πήγαμε σε πολύ υψηλά ποσοστά.
Άρα λοιπόν κύριε Ευσταθίου ο κόσμος ανταποκρίθηκε θετικά. Ως ειδικότερος ημών κύριε Ευσταθίου θα ήθελα να μας πείτε δυο λόγια και για τον μετα-covid σύνδρομο που συζητείται πολύ τον τελευταίο καιρό.
Έχουν περάσει τον covid πάρα πολλοί (πάνω από ένα 70-80% έχουν νοσήσει απλά, με ένα πυρετό, με ένα βήχα, με μια κακουχία). Άλλοι λίγο πιο δύσκολα. Σε κάθε περίπτωση, ο ιός αυτός δημιουργεί στην πάροδο του χρόνου κάποια θρομβοεμβολικά επεισόδια. Και αυτό θα πρέπει να το προσέξουμε για να το προλάβουμε. Άρα, κάποιες εξετάσεις οι οποίες θα γίνουν στον πνεύμονα, κάποιες αγγειολογικές εξετάσεις, κάποιες αιματολογικές εξετάσεις που θα πρέπει να πραγματοποιηθούν στους επόμενους μήνες μετά την νόσηση από τον covid, μας προβλέπουν και μας προλαμβάνουν από τον μετα-covid σύνδρομο.
Ξέρετε ότι σε αυτές τις περιπτώσεις η Ελλάδα ήταν από τις πρώτες χώρες που εισήγαγε την θεραπεία με κορτιζόνη στους ασθενείς κατά τη διάρκεια του covid στα πλαίσια του να προλάβει τέτοια επεισόδια. Μάλιστα ο Άγγελος ο Συρίγος ο καθηγητής δημιούργησε τα πρώτα πρωτόκολλα στο νοσοκομείο, τα οποία βγήκαν σε όλο τον κόσμο και ακολούθησε η ανθρωπότητα μετά αυτήν την οδηγία. Πρέπει όσοι μας ακούν και έχουν κάποτε νοσήσει να πάνε να κάνουνε ένα check up στον εαυτό τους, μια ακτινογραφία θώρακος, μια αιματολογική εξέταση για να προχωρήσουν τη ζωή τους.
Θα ήθελα να μου σχολιάσετε και την πρόσφατη τραγωδία που σημειώθηκε στα Τέμπη στις 28 Φεβρουαρίου. Τι πήγε τόσο λάθος κύριε Ευσταθίου και έγινε αυτό που έγινε;
Αγαπητή Ολυμπία είναι μία από τις μεγαλύτερες τραγωδίες που έχει ζήσει η Ελλάδα. Πενήντα εφτά άτομα εκ των οποίων το 90% νέα κορίτσια και νέα αγόρια που έχασαν τη ζωή τους σε ένα τραγικό σιδηροδρομικό δυστύχημα. Είναι μια στιγμή που πραγματικά η Ελλάδα θα τη θυμάται για τις επόμενες δεκαετίες σίγουρα. Είχε και άλλες κάποια στιγμή. Υπήρξαν και πόλεμοι. Αυτό όμως ήταν κάτι αναπάντεχο και κάτι έκτακτο και κάτι το οποίο πραγματικά συγκλόνισε τον ελληνικό πληθυσμό.
Ο ελληνικός σιδηρόδρομος στην Ελλάδα δυστυχώς σε όσα χρόνια ζω εγώ στη ζωή μου αλλά και όλοι όσοι μας παρακολουθούν δεν ήταν ποτέ up to date. Δεν ήταν ποτέ μια κατάσταση εξαιρετικά καλή και εξαιρετικά οργανωμένη. Είχε πάντοτε προβλήματα. Δεν μπόρεσε να αναπτυχτεί. Βάλτε διότι είχαμε πάρα πολλά βουνά. Βάλτε ότι δεν είχαμε κάμπους να τρέχει το τρένο. Έπρεπε να κάνουμε πολλές στοές. Έπρεπε να υπάρχει ειδική γνωσιολογία. Προσπάθησαν κατά καιρούς οι διάφορες κυβερνήσεις να το συμμαζέψουν το θέμα αυτό. Δεν το ολοκλήρωσαν.
Δεν είμαι δικαστής να πω ότι φταίνε όλοι αυτοί, πόσω μάλλον να πω ότι φταίει ο σταθμάρχης. Αυτά θα τα βρει η κοινωνία κάποια στιγμή και με αντικειμενικό τρόπο θα προσδιορίσει τις πιθανές ευθύνες του ενός, των δύο, των δέκα, των δεκαπέντε και όλων αυτών οι οποίοι δεν ολοκλήρωσαν την κατασκευή του ελληνικού σιδηρόδρομου έτσι ώστε να είναι ασφαλής και σωστός.
Οι ενέργειες οι οποίες γίνανε αυτή τη στιγμή στα πλαίσια της αντιμετωπίσεως της κρίσεως του συγκεκριμένου γεγονότος ήταν πολύ καλές και στο σύνολο τους εξαιρετικά επιτυχείς, είτε λέγονται υγειονομικές, είτε λέγονται αστυνομικές προσεγγίσεις, είτε λέγεται ο στρατός, είτε λέγεται η πυροσβεστική, είτε λέγεται η κοινωνική προσφορά, η οποία προσπάθησε να δοθεί στα πλαίσια αυτά. Αλλά δεν ισοσκελίζονται Ολυμπία με την τραγωδία και με τον χαμό των ανθρώπων αυτών.
Μετά από αυτό που έγινε κύριε Ευσταθίου και να κλείσουμε με αυτό, μπορούμε να εγγυηθούμε ότι θα υπάρχουν επαρκή συστήματα ασφαλείας;
Να κάνουμε την ευχή η πολιτεία, οποιαδήποτε έννοια πολιτείας, είτε η σημερινή είτε οποιαδήποτε πολιτεία και κυβέρνηση βγει στους επόμενους μήνες, να διασφαλίσει την εγγύηση ότι ο ελληνικός σιδηρόδρομος θα λειτουργήσει με πλήρη μέτρα ασφαλείας. Δεν μπορεί να τρέχει το τρένο στην Κίνα με εξαιρετικές και ιλιγγιώδεις ταχύτητες και να ξεπερνάει ταχύτητες φωτός, ταχύτητες ήχου και εδώ να μην μπορούμε ένα τρένο να το τρέξουμε με 120 χιλιόμετρα και να υπάρχει κίνδυνος. Θα παρακαλέσω πολύ όλους τους Έλληνες αν δούνε ποτέ κλέφτες εκεί στις γραμμές να κλέβουν διάφορα πράγματα, είτε χαλκό, είτε οτιδήποτε, να τους καταγγείλουν. Και αυτή η κλοπή να γίνει κακούργημα είκοσι χρόνων φυλακής.
Κύριε Ευσταθίου ελπίζουμε ποτέ ξανά να μην συμβεί κάτι τέτοιο. Να σας ευχαριστήσω πάρα πολύ που ήσασταν εδώ και συζητήσαμε.
