Μια νέα μελέτη η οποία δημοσιεύθηκε στο Astronomical Journal προσπαθεί να δώσει απαντήσεις στο πως δημιουργήθηκε το ηλιακό μας σύστημα, λαμβάνοντας εικόνες από ένα εκκολαπτόμενο πλανητικό σύστημα. Η επιστημονική κοινότητα μέχρι και αυτή τη στιγμή, πιστεύει ότι τα πλανητικά συστήματα, όπως το ηλιακό μας σύστημα, περιέχουν περισσότερα βραχώδη αντικείμενα από αυτά που είναι πλούσια σε αέρια. Τέτοιες περιπτώσεις είναι ο Ερμής, η Αφροδίτη, η Γη και ο Άρης, ενώ αντίθετα, ο Δίας, ο Κρόνος, ο Ουρανός και ο Ποσειδώνας περιέχουν κυρίως αέριο.
Αξίζει να σημειώσουμε σε αυτό το σημείο, ότι οι δίσκοι σχηματισμού πλανητών ξεκινούν με 100 φορές μεγαλύτερη μάζα σε αέριο σε σχέση με τα στερεά γεγονός που κάνει τους επιστήμονες να αναρωτιούνται πως το μεγαλύτερο μέρος του αερίου φεύγει από ένα εκκολαπτόμενο πλανητικό σύστημα.
Κατά τα πολύ πρώιμα στάδια του σχηματισμού του πλανητικού συστήματος, οι πλανήτες συγχωνεύονται σε έναν περιστρεφόμενο δίσκο αερίου και μικροσκοπικής σκόνης γύρω από το νεαρό αστέρι. Αυτά τα σωματίδια συσσωρεύονται σε όλο και μεγαλύτερα κομμάτια. Με την πάροδο του χρόνου συγκρούονται και κολλάνε μεταξύ τους, σχηματίζοντας τελικά πλανήτες. Ο τύπος, το μέγεθος και η θέση των πλανητών που σχηματίζονται εξαρτώνται από την ποσότητα του διαθέσιμου υλικού και από το πόσο καιρό παραμένει στον δίσκο. Έτσι, εν συντομία, το αποτέλεσμα του σχηματισμού πλανητών εξαρτάται από την εξέλιξη και τη διασπορά του δίσκου.
Η ομάδα μπόρεσε να απεικονίσει τον άνεμο του δίσκου T Cha ενός νεαρού αστεριού που περιβάλλεται από έναν διαβρωμένο περιαστρικό δίσκο που είναι γνωστός για ένα τεράστιο χάσμα σκόνης.
Οι αστρονόμοι εκμεταλλεύτηκαν την ευαισθησία του τηλεσκοπίου στο φως που εκπέμπεται από ένα άτομο όταν η ακτινοβολία υψηλής ενέργειας – για παράδειγμα, στο φως των αστεριών – αφαιρεί ένα ή περισσότερα ηλεκτρόνια από τον πυρήνα του. Αυτό είναι γνωστό ως ιονισμός και το φως που εκπέμπεται στη διαδικασία μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ένα είδος χημικού «δακτυλικού αποτυπώματος», στην περίπτωση του συστήματος T Cha, που ανιχνεύει δύο ευγενή αέρια, το νέον και το αργό. Οι παρατηρήσεις σηματοδοτούν επίσης την πρώτη φορά που ανιχνεύθηκε διπλός ιονισμός αργού σε δίσκο σχηματισμού πλανητών, αναφέρεται στη μελέτη.
«Η υπογραφή νέον στις εικόνες μας λέει ότι ο άνεμος του δίσκου προέρχεται από μια εκτεταμένη περιοχή μακριά από τον δίσκο», αναφέρουν οι ερευνητές. «Αυτοί οι άνεμοι θα μπορούσαν να δημιουργούνται είτε από φωτόνια υψηλής ενέργειας – ουσιαστικά το φως που ρέει από το αστέρι – είτε από το μαγνητικό πεδίο που υφαίνει τον δίσκο που σχηματίζει τον πλανήτη.