Αυτή η δήλωση έγινε δεκτή στη Δύση με ανάμεικτα συναισθήματα ενώ οι ΗΠΑ την επικρότησαν.
«Μία μεγάλη ευρωπαϊκή δύναμη έδειχνε ηγετικό ρόλο στην αναζωογόνηση της φιλελεύθερης διεθνούς τάξης.
Μια αχτίδα ελπίδας διαπέρασε τα σύννεφα της Ουκρανίας καθώς οι Ευρωπαίοι θα αναλάμβαναν τώρα το βάρος της Αμερικής να σώσουν τη βασισμένη σε κανόνες τάξη στην αυλή τους» έγραφαν τότε τα φιλοουκρανικά μέσα.
Ωστόσο, σχεδόν τόσο απότομα όσο απείλησε με πόλεμο με τη Ρωσία, επίσης απότομα ο Macron εξαφανίστηκε από τα ραντάρ.
Όχι μόνο ξέχασε τη φιλοπολεμική του ρητορική αλλά απέτυχε και να παράσχει στην Ουκρανία πρόσθετη σημαντική στρατιωτική και οικονομική υποστήριξη στο καθεστώς του Κιέβου, γράφει ο έγκυρος γεωπολιτικός αναλυτής Dylan Motin στο Responsible Statecraft.
Όταν ήθελε να διαδραματίσει ρόλο μεσολαβητή
Ο Macron τάσσεται υπέρ της σταθερής συμμαχίας με τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά κατανοεί επίσης ότι τα συμφέροντα της Γαλλίας δεν ευθυγραμμίζονται πάντα με τις απόψεις της Ουάσιγκτον.
Όπως πολλοί Γάλλοι ηγέτες πριν από αυτόν, θέλει το Παρίσι να παίξει τον δικό του ρόλο προκειμένου να παραμείνει στην παγκόσμια σκηνή και να διατηρήσει τη δέσμευσή του με τη Ρωσία, την Κίνα και τον «Παγκόσμιο Νότο».
«Μαζί μου θα έρθει το τέλος της νεοσυντηρητικής ιδεολογίας που έχει εισαχθεί στη Γαλλία», δήλωσε κάποτε.
Όταν ξεκίνησε ο πόλεμος στην Ουκρανία, ο Macron προσπάθησε να αναλάβει τον ρόλο του μεσολαβητή.
Πίστευε ότι είχε καλή προσωπική σχέση με τον Ρώσο πρόεδρο Vladimir Putin.
Το 2017, είχε δεχθεί τον Ρώσο ηγέτη στο Παλάτι των Βερσαλλιών, μια σπάνια τιμή για έναν επισκέπτη αρχηγό κράτους.
Το 2019, ο Putin πήγε στο Φρούριο Brégançon, τον τόπο των γαλλικών προεδρικών διακοπών, κάτι που έδειχνε πως η σχέση είχε γίνει πιο προσωπική.
Ο ίδιος ο Macron επισκέφτηκε τον Putin στη Μόσχα στις αρχές Φεβρουαρίου 2022, λίγες εβδομάδες πριν από τη ρωσική ειδική στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία.
Και την παραμονή της στρατιωτικής επιχείρησης, ο Macron πίστευε ότι απέτρεψε τον πόλεμο μετά από ένα τηλεφώνημα με το Κρεμλίνο.
Την επόμενη μέρα, ωστόσο, ο Putin τηλεφώνησε για να του πει ότι θα αναγνωρίσει την ανεξαρτησία του Donbass.
Παρόλα αυτά, εξακολουθούσε να απευθυνόταν στον Putin ένα μήνα αργότερα στον ενικό, ένα σημάδι φιλίας.
Τον Ιούνιο 2022, ο Macron προειδοποίησε τη Δύση ενάντια σε οποιονδήποτε στόχο να ταπεινώσει τη Ρωσία, φαινομενικά σε αντίθεση με τη σκληρή γραμμή του Λονδίνου και της Ουάσιγκτον.
Τι είχε αλλάξει;
Πρώτον, η γαλλική εκτίμηση της ισορροπίας των δυνάμεων στο πεδίο της μάχης και η πιθανή τροχιά του πολέμου.
Μέχρι τα τέλη του 2023 και τις αρχές του 2024, οι γαλλικές μυστικές υπηρεσίες είχαν καταλήξει στο συμπέρασμα ότι η Ουκρανία θα συντριβόταν στρατιωτικά.
Η αποτυχημένη αντεπίθεση του καλοκαιριού του 2023 είχε καταστρέψει μερικές από τις καλύτερες μονάδες της Ουκρανίας, η Ρωσία ενισχυόταν με στρατιωτικό προσωπικό και αναπλήρωνε τις δυνάμεις της γρηγορότερα από το Κίεβο ενώ η δυτική υποστήριξη πιθανότατα δεν θα επέστρεφε ποτέ στα ύψη που έφτασε τους πρώτους μήνες του πολέμου.
Ως εκ τούτου, ελλείψει κάποιας δραματικής εξέλιξης των γεγονότων, η Δύση θα έπρεπε να αποδεχθεί μια αποφασιστική ρωσική νίκη.
Δεύτερον, ο Macron είχε στο ημερολόγιό του τις εκλογές για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο του Ιουνίου. Όλες οι δημοσκοπήσεις έδειχναν μια συντριπτική ήττα, καθώς ο Macron δεν είχε πολλά να δείξει στα επτά χρόνια της εξουσίας του.
Το εκτεταμένο πρόγραμμα οικονομικών μεταρρυθμίσεων που είχε φέρει μαζί του το 2017 είχε καθυστερήσει από τις κινητοποιήσεις των Κίτρινων Γιλέκων το 2018, που ακολουθήθηκε από την πανδημία Covid-19.
Αν και επανεξελέγη το 2022, ο Macron δεν είχε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία που απολάμβανε πριν και έτσι βρέθηκε αναγκασμένος να συμβιβαστεί με την αντιπολίτευση για να κυβερνήσει.
Χρειαζόταν κάτι για να κάνει προεκλογική εκστρατεία για τις ευρωεκλογές.
Συνέχισε να υπαινίσσεται την άμεση γαλλική εμπλοκή μέχρι τις 7 Ιουνίου, δύο ημέρες πριν από τις εκλογές.
Αλλά ήδη στα τέλη Ιουνίου, υποσχέθηκε ότι δεν θα έστελνε γαλλικά στρατεύματα στην Ουκρανία στο άμεσο μέλλον.
Μια τρίτη σκέψη ήταν η Γερμανία. Κατά τους πρώτους μήνες του πολέμου, το Βερολίνο είχε ανακοινώσει τόσο μια εκπληκτικά σκληρή στάση εναντίον της Ρωσίας όσο και μια ιστορική επένδυση στην άμυνά της, το Zeitenwende.
Το τελευταίο, ωστόσο, προκάλεσε ανησυχία στη Γαλλία, με ορισμένους στρατιωτικούς να ζητούν από τον Macron να μεταφέρει τις ανησυχίες τους για τον στρατιωτικό παροξυσμό της Γερμανίας.
Όπως το έθεσε κάποιος, «δεν μπορούμε να πούμε ότι ένας τρομερός γερμανικός στρατός ξυπνά ευχάριστες αναμνήσεις στη Γαλλία».
Η γερμανική πανδώρα
Το Παρίσι δεν θα μπορούσε να είναι αδιάφορο για μια Γερμανία που ξυπνά ξανά.
Σε αυτό το πλαίσιο, η απειλή επέμβασης του Macron τον Φεβρουάριο σχεδιάστηκε για να εξυπηρετήσει τρεις στόχους.
Ήλπιζε ότι μια σαφής απειλή άμεσης επέμβασης θα άλλαζε τους υπολογισμούς του Κρεμλίνου. Αντιμέτωπος με την προοπτική μιας άμεσης σύγκρουσης με μια χώρα του ΝΑΤΟ, ο Macron πίστευε ότι ο Putin θα ήταν πιο ανοιχτός στις διαπραγματεύσεις.
Στο εσωτερικό μέτωπο, ο Macron σκέφτηκε ότι η απειλή του θα μπορούσε να τον βοηθήσει να καθιερωθεί ως ο αποτελεσματικός ηγέτης της ΕΕ και της Δύσης ενάντια στη ρωσική επιθετικότητα και να συσπειρωθούν όλοι γύρω του πριν από τις εκλογές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Τέλος, πίστευε ότι μια επιθετική στάση θα χρησιμεύσει επίσης για να εξουδετερώσει την πρόθεση της Γερμανίας για επανεξοπλιστεί, συμπεραίνει ο Motin.
Με τη Γαλλία επικεφαλής, το Βερολίνο θα ένιωθε λιγότερη ανάγκη να κινηθεί εντατικά στρατιωτικά εναντίον της Ρωσίας.
Υπό αυτή την άποψη, εάν η Γερμανία ήθελε να επιβληθεί πιο δυναμικά, θα ήταν υπό την ηγεσία του Παρισιού.
Ο Macron, ωστόσο, ποτέ δεν εννοούσε σοβαρά τα περί άμεσης επέμβασης στην Ουκρανία.
Αντίθετα, απλώς ήλπιζε ότι η έντονη ρητορική θα συγκρατούσε τον Putin.
Πράγματι, Γάλλοι αξιωματικοί προειδοποίησαν τον Macron ότι οι δυνάμεις τους δεν ήταν σε θέση να αντιμετωπίσουν τον πολύ μεγαλύτερο και σκληραγωγημένο στη μάχη ρωσικό στρατό ενώ μια μικρή εκστρατευτική δύναμη πιθανότατα θα αποδεκατιζόταν χωρίς να επιτύχει πολλά.
Πέρα από την Ουκρανία, ωστόσο, η ανάληψη του ρόλου του σωτήρα της Ευρώπης και του «Ελεύθερου Κόσμου» θα εξυπηρετούσε εκλογικούς σκοπούς και θα βοηθούσε να σφραγιστεί το κουτί του επανεξοπλισμού της γερμανικής Πανδώρας.
