Ρόλο στα σενάρια ενεργειακού εφοδιασμού της Ευρώπης φέρεται να παίρνει εκ νέου το ρωσικό φυσικό αέριο, με πηγές της αγοράς να αναφέρουν ότι ευρωπαϊκές εταιρείες μελετούν πλέον αυτό το ενδεχόμενο, υπό την προϋπόθεση βέβαια εξομάλυνσης και εκεχειρίας της ρωσοουκρανικής σύγκρουσης.
Ειδικότερα, όπως αναφέρουν οι ίδιες πηγές, το εν λόγω σενάριο μιλάει για αποκατάσταση των ροών ρωσικού αερίου σε ένα ποσοστό της τάξης του 20-25% μέσω Ουκρανίας με σκοπό να εξυπηρετήσει τόσο την αναπλήρωση των αποθεμάτων φυσικού αερίου στις ευρωπαϊκές αποθήκες όσο και να περιορίσει την πίεση από το ακριβό LNG αμερικανικό και μη.
Επιπρόσθετα, η επαναφορά του ρωσικού αερίου, όπως επισημαίνουν οι ίδιες πηγές, θα μπορούσε να περιορίσει ως ένα βαθμό την επιρροή του αμερικανικού LNG που πλέον έχει αναδειχθεί σε βασικό προμηθευτή για την ΕΕ, συνιστώντας εν τέλει μια εναλλαγή στην εξάρτηση για την Γηραιά Ήπειρο, από Ανατολάς σε Δυσμάς.
Χρειάζεται να σημειωθεί ότι η συγκεκριμένη συζήτηση δεν διεξάγεται σε φιλολογικό επίπεδο παρά αποτελεί αντικείμενο μελέτης με την αξιοποίηση των ανάλογων μοντέλων, με σκοπό να αποτυπωθεί τι θα σήμαινε κάτι τέτοιο σε επίπεδο τιμών και ροών του καυσίμου για την ευρωπαϊκή αγορά, όταν το βασικό επίδικο, με ή χωρίς δασμούς Τραμπ, για την ευρωπαϊκή βιομηχανία είναι η διαμόρφωση ανταγωνιστικού προφίλ σε σχέση με τους εταίρους της, με το ενεργειακό κόστος να συνιστά από τις βασικές μεταβλητές σε αυτή την εξίσωση.
Το σενάριο εξετάζει τόσο την αξιοποίηση των υφιστάμενων υποδομών που διασχίζουν την Ουκρανία και φτάνουν στην αυλή της Ευρώπης όσο και την επιδιόρθωση ενός από τους δύο αγωγούς Nord Stream, προκρίνοντας αυτόν που έχει υποστεί την μικρότερη βλάβη. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Γερμανία δεν φαίνεται να στηρίζει ένα τέτοιο σχέδιο πολιτικά, πράγμα που ωστόσο δεν αποκλείει να υπάρχουν ευήκοα ώτα σε οικονομικό επίπεδο με προεξάρχουσα την βιομηχανία εντός και εκτός της χώρας, αναγνωρίζοντας το «αποτύπωμα» μιας τέτοιας εξέλιξης στο ενεργειακό κόστος.
Η έτερη εναλλακτική της ΕΕ, όπως αναφέρουν αρμόδιες πηγές με γνώση των ευρωπαϊκών διεργασιών, συνίσταται στην προώθηση της ενεργειακής μετάβασης ως το «απάγκιο» για ενεργειακή ασφάλεια και ανεξαρτησία. Η προσέγγιση της Κομισιόν εστιάζει στην «πράσινη» ενέργεια ως εγχώριο ενεργειακό πόρο και στη βάση αυτή εξετάζεται ως σενάριο, όπως επιβεβαιώνουν οι ίδιες πηγές, η προώθηση διμερών σχέσεων με την Κίνα για την προμήθεια «πράσινου» εξοπλισμού που ενδεχόμενα να βρεθεί εκτός αγοράς υπό το βάρος των αμερικανικών δασμών. Σε κάθε περίπτωση, αναλυτές επισημαίνουν ότι η ΕΕ δεν έχει λόγο να ακολουθήσει την πολιτική των ΗΠΑ στην εμπορική επίθεση προς την Κίνα, αναγνωρίζοντας την βαρύνουσα σημασία της τελευταίας στις «πράσινες» τεχνολογίες και επομένως στην επιτυχία του «πράσινου εγχειρήματος».
Το προβάδισμα της ασιατικής οικονομίας στην ανάπτυξη και παραγωγή «πράσινων» τεχνολογιών είναι εκκωφαντικό και επιβλητικό, θα λέγαμε, απέναντι σε κάθε απόπειρα τόσο της ΕΕ όσο και των ΗΠΑ να ανταγωνιστούν. Χωρίς να αναφέρεται μονάχα στον τομέα των ΑΠΕ, ωστόσο, ενδεικτική είναι η αποστροφή του Tim Cook, διευθύνοντος συμβούλου της Apple σε πρόσφατη συνέντευξη του, για το χάσμα που χωρίζει ΗΠΑ και Κίνα. Συγκεκριμένα το υψηλόβαθμο στέλεχος του αμερικανικού τεχνολογικού κολοσσού αναγνωρίζει την υπεροχή της Κίνας έναντι των ΗΠΑ, γεγονός που αποτυπώνεται στο βαθμό διείσδυσης της τεχνολογίας στη παραγωγική διαδικασία. Ανέφερε δε γλαφυρά πως στην περίπτωση της Κίνας οι ρομποτικές μηχανές γεμίζουν γήπεδα επί γηπέδων όταν στις ΗΠΑ μετά βίας φτάνουν να γεμίσουν ένα δωμάτιο, δείχνοντας με αυτό τον τρόπο τόσο τα διαφορετικά μεγέθη όσο και το «χάσμα» τεχνογνωσίας που πλέον χωρίζει τις δύο οικονομίες.
Η άλλη όψη του νομίσματος
Την ίδια στιγμή, η επαναφορά του ρωσικού αερίου στο ενεργειακό μίγμα της ΕΕ δύναται να επιβραδύνει ή ακόμη και να αναχαιτίσει ως ένα βαθμό τα «πράσινα» σχέδια της Ένωσης σε συνέχεια των νέων δεδομένων που θα δημιουργήσει στην αγορά ενέργειας. «Το εκ νέου άνοιγμα της κάνουλας ενδέχεται να ακυρώσει τα σχέδια για νέους αγωγούς, νέα τερματικά LNG καθώς επίσης να επιφέρει επιπτώσεις εν συνόλω στις ΑΠΕ σε συνέχεια της νέας ισορροπίας που θα υπάρξει στις χρηματιστηριακές αγορές, όπου τα έσοδα θα υποχωρήσουν σε χαμηλότερα επίπεδα ελέω του φθηνότερου φυσικού αερίου», αναφέρουν οι ίδιες πηγές. Ασχέτως τι από όλα αυτά θα επαληθευτεί στην πράξη, το σίγουρο είναι ότι δεν υπάρχει μια λύση που να απαντάει σε όλα τα προβλήματα, γεγονός που αναδεικνύει και το έδαφος πάνω στο οποίο επιχειρούν να ξεδιπλωθούν τα διάφορα σενάρια που καταρτίζονται.
Σε υποχώρηση οι τιμές ενέργειας
Σε κάθε περίπτωση, η εικόνα της αγοράς ενέργειας στιγματίζεται για την ώρα από τις χαμηλές τιμές φυσικού αερίου και πετρελαίου σε αντανάκλαση των εκτιμήσεων για συρρίκνωση της οικονομικής ανάπτυξης παγκοσμίως ως απόρροια του οικονομικού πολέμου. Το συμβόλαιο μελλοντικής εκπλήρωσης φυσικού αερίου Μαΐου στον ολλανδικό κόμβο TTF διαπραγματεύεται περί τα 33 ευρώ ανά θερμική μεγαβατώρα, όντας στα χαμηλότερα επίπεδα των τελευταίων 7 μηνών με ανάλογη πτωτική τάση να καταγράφεται στις συμβόλαια πετρελαίου.
Τα πράγματα ωστόσο δύναται να εξελιχθούν διαφορετικά στην περίπτωση του πετρελαίου σε συνέχεια των κινήσεων που θα επιλέξει να ακολουθήσει το καρτέλ OPEC+. Υπενθυμίζεται ότι πρόσφατα αποφάσισε την αύξηση των ποσοστώσεων παραγωγής σε απάντηση των «απείθαρχων» Καζακστάν, Νιγηρία και Ιράκ, πράγμα που αν συμβεί θα σημάνει την περαιτέρω πίεση των τιμών, καθώς και το αντίθετο αν επιλέξει να αναστείλει την εν λόγω απόφαση.
Σε δοκιμασία το «drill baby drill» ;
Μια πρόσθετη πλευρά αφορά στο κατά πόσο ο OPEC+ θα επιλέξει να μπει σε αντιπαράθεση με την εξορυκτική βιομηχανία των ΗΠΑ, γεγονός που αναμένεται να «δοκιμάσει» κατά το μέγιστο τις αντοχές του «drill baby drill» κατά τα πρότυπα μιας προηγούμενης αντιπαράθεσης κατά τα lockdown της πανδημίας μερικά χρόνια πριν, με πρωταγωνιστή τότε την Σαουδική Αραβία.
Ειδικότερα, όπως επισημαίνουν αρμόδιες πηγές, τα «όρια ανοχής» της αμερικανικής εξορυκτικής βιομηχανίας προσδιορίζονται στα επίπεδα των 50-70 δολάρια το βαρέλι και επομένως μια συμπίεση των τιμών σε χαμηλότερα επίπεδα από τον OPEC+ στη προσπάθεια να αποσπάσει μερίδια αγοράς, θα δημιουργήσει ζήτημα βιωσιμότητας για τον αμερικανικό κλάδο.
«Εάν οι τιμές φτάσουν κάτω από τα 60 δολάρια και παραμένουν εκεί, θα δούμε μια σίγουρη πτώση στον αριθμό των γεωτρήσεων», δήλωσε ο Roe Patterson, διευθύνων σύμβουλος της Marauder Capital, μιας εταιρείας ιδιωτικών μετοχών που επενδύει στον τομέα των υπηρεσιών πετρελαιοειδών των ΗΠΑ.
Σε κάθε περίπτωση οι ίδιες πηγές επισημαίνουν ότι «δεν είναι ξεκάθαρο τι θέλουν να κάνουν» χωρίς ωστόσο, όπως προσθέτει, να μπορούμε σήμερα να αποκλείσουμε κάποιο από τα σενάρια που βρίσκονται στο τραπέζι.
