Ο ποδοσφαιρικός ΠΑΟΚ διανύει μία από τις χειρότερες σεζόν του, με πολλά αρνητικά ρεκόρ για μια ομάδα που την προηγούμενη χρονιά πανηγύρισε την κατάκτηση του πρωταθλήματος, αίφνης, έρχεται στο προσκήνιο η ομάδα μπάσκετ να δώσει ζωή σ’ ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του κόσμου του.
Αφορμή γι’ αυτό αποτελεί ο ευρωπαϊκός «τελικός» το απόγευμα της Τετάρτης (12/3 – 20:15) στο «Παλατάκι» της Πυλαίας κόντρα στη Φριμπούρ. To ενδιαφέρον και η συζήτηση για την συγκεκριμένη αναμέτρηση στα «ασπρόμαυρα» στέκια της πόλης θυμίζει «άλλες εποχές» και μεγεθύνει τη δίψα του κόσμου να δει την ομάδα μπάσκετ να φτάνει στα ημιτελικά μιας ευρωπαϊκής διοργάνωσης.
Δείτε αυτή τη δημοσίευση στο Instagram.
Να πω την αλήθεια, δεν περίμενα ποτέ να συμβεί αυτό, να προσπεράσει δηλαδή το μπάσκετ στην κλίμακα ενδιαφέροντος ενός φίλου του ΠΑΟΚ το ποδόσφαιρο, αλλά πιστέψτε αυτό συμβαίνει απ’ τη στιγμή που η ποδοσφαιρική ομάδα είναι «αλλού για αλλού», όπως έδειξε στη Λεωφόρο απέναντι στην Athens Kallithea.
Ναι, μπορεί να είναι συγκυριακό, σε μερικές εβδομάδες να επιστρέψουμε στην πραγματικότητα, αλλά όταν βλέπεις η ανάρτηση των Συνδέσμων να συνοδεύεται με μια φωτογραφία «απ’ τα ένδοξα βράδια στο Παλέ» της δεκαετίας του ’90, αντιλαμβάνεσαι ότι έστω και για λίγο ο ΠΑΟΚτσής βρίσκει, όπως και τότε, αποκούμπι στο… μπασκετάκι. Όσοι είναι άνω των 40 ετών μπορούν να το καταλάβουν πολύ εύκολα, αυτοί έζησαν την εποχή που ο ποδοσφαιρικός ΠΑΟΚ ήταν στη θέση που βρίσκεται εδώ και πολλά χρόνια η ομάδα μπάσκετ.
Την Τετάρτη, φαντάζομαι, θα είναι ωραία στο «ασπρόμαυρο» «Παλατάκι», που θα γεμίσει (μέχρι τώρα γέμιζε μόνο στα ντέρμπι με τον Άρη) και ο κόσμος θα σταθεί στο πλευρό της ομάδας του Μάσιμο Καντσελιέρι, με στόχο να τη βοηθήσει να φτάσει στον ημιτελικό μιας ευρωπαϊκής διοργάνωσης.
ΥΓ: Όχι πως αποφεύγω να γράψω για την ποδοσφαιρική ομάδα και τα καμώματά της. Εχουμε τρεις εβδομάδες μπροστά μας να το κάνουμε, να ασχοληθούμε με τις πολλές αλλαγές που έρχονται και αναμένεται να γίνουν ενόψει της νέας χρονιάς.
Απλώς, κοίταξα το ημερολόγιο και είδα ότι γράφει: 11 Μαρτίου. Αμέσως θυμήθηκα το βράδυ του Κομίνη πριν από επτά χρόνια στην Τούμπα και την απώλεια ενός κερδισμένου στο χορτάρι πρωταθλήματος στις δικαστικές αίθουσες…
