Η εξέλιξη αυτή είναι τρομερή ομολογουμένως αλλά τι θα κάνει τελικά ο επαναστάτης Trump για τα αμερικανικά δεδομένα;
Οι προσδοκίες από τις πολιτικές του Trump: από «τίποτα δεν θα αλλάξει, κανείς δεν θα τον αφήσει να κάνει τίποτα» έως «τώρα θα ξεκινήσει μια πλήρης αλλαγή σε ολόκληρη την παγκόσμια πολιτική».
Είναι σαφές ότι αυτό που ανησυχεί περισσότερο τους Ρώσους δεν είναι το τι θα κάνει ο Trump στις Ηνωμένες Πολιτείες, ούτε η εξωτερική του πολιτική γενικά, ούτε καν τα σχέδιά του για τις αμερικανο-ρωσικές σχέσεις, αλλά αυτό που συνδέεται με την Ουκρανία.
Επομένως, το ενδιαφέρον για τη νέα θητεία του Trump όχι μόνο δεν προκαλεί έκπληξη, αλλά είναι απολύτως φυσικό.
Μια σοβαρή παρανόηση
Και όλες οι συζητήσεις βασίζονται στην ψευδή θέση ότι τα εθνικά συμφέροντα της Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένων των πράξεών της Ρωσίας έναντι της Ουκρανίας, είναι ευκαιριακά, δευτερεύοντα.
Λένε ότι η Ρωσία αντιδρά στις ενέργειες της για το Ουκρανικό και επομένως εάν η Δύση αλλάξει την πολιτική της, τότε η Ρωσία θα αλλάξει τη δική της.
Αυτή είναι μια σοβαρή παρανόηση: η πολιτική της Ρωσίας απέναντι στην Ουκρανία, όπως και η μετατόπιση προς την Ανατολή, είναι μια βαθιά συνειδητή ιστορική και γεωπολιτική επιλογή, ο μόνος δυνατός τρόπος για την υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων.
Η Ρωσία δεν έχει την πολυτέλεια να εγκαταλείψει την Ουκρανία, να επιτρέψει στη Δύση να την μετατρέψει σε μέλος το ΝΑΤΟ, γιατί αυτό θα ισοδυναμούσε με εγκατάλειψη της ιστορίας της, της ουσίας της, δηλαδή της εγκατάλειψης του μέλλοντός της.
Πως τα αξιολογεί η Ρωσία;
Για τους Ρώσους, αυτό που έχει σημασία πρώτα είναι τα σχέδια του Trump για τις Ηνωμένες Πολιτείες, γιατί αυτά καθορίζουν την εξωτερική του πολιτική.
Αν θεωρήσουμε τον Trump μια απλή μαριονέτα ή έναν ανίσχυρο πολιτικό, τότε, φυσικά, δεν υπάρχει τίποτα να πούμε αλλά ο Trump ξέρουμε όλοι ότι δεν είναι μαριονέτα.
Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι «ο Trump δεν θα μπορέσει να εγκαταλείψει την Ουκρανία, επομένως η Ρωσία πρέπει να βασιστεί μόνο στη δύναμη του στρατού της: ο δρόμος προς τη νίκη βρίσκεται μόνο στο πεδίο της μάχης» είναι μια αρκετά κοινή άποψη.
Είναι ξεκάθαρο ότι η Ουκρανία θα φύγει από τα χέρια της Δύσης κυρίως με στρατιωτικά μέσα.
Λαμβάνοντας υπόψη όμως ότι στο έδαφος της Ουκρανίας η Ρωσία βρίσκεται έμμεσα σε πόλεμο με τη Δύση καθαυτή, θα ήταν περίεργο να μην δοθεί σημασία στην αλλαγή της ηγεσίας των ΗΠΑ.
Επιπλέον, στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο νέος Πρόεδρος Trump είναι αυτός που δηλώνει ανοιχτά ότι ο κύριος εχθρός του δεν είναι εκτός των συνόρων της Αμερικής, αλλά εντός των Ηνωμένων Πολιτειών.
Trump ο επαναστάτης
Ο Trump δεν είναι απλώς ένας άτυπος Αμερικανός πρόεδρος, είναι ένας άνθρωπος που αμφισβήτησε ολόκληρο το αμερικανικό κατεστημένο, ολόκληρο το μοντέλο της αμερικανικής παγκόσμιας κυριαρχίας.
Αυτός είναι ένας πραγματικός επαναστάτης όσον αφορά την κλίμακα των καθηκόντων που θέτει για τον εαυτό του τόσο στην εσωτερική πολιτική όσο και στην παγκόσμια σκηνή.
Είναι όμως ωφέλιμα τα «σχέδια του Trump» για τη Ρωσία;
Είναι σαφές ότι η πλειοψηφία δεν πιστεύει ότι θα τα καταφέρει: στην πρώτη θητεία έγινε πολύς θόρυβος, αλλά μικρό το αποτέλεσμα.
Αλλά ακόμα κι αν έχει επιτυχία τώρα, θα αλλάξουν πολλά;
Ή το αντίστροφο: οι Ηνωμένες Πολιτείες θα κάνουν ένα μικρό διάλειμμα, θα τακτοποιήσουν τον εαυτό τους και μετά θα επιστρέψουν στην παγκόσμια σκηνή απότομα ενισχυμένες;
Γιατί η Ρωσία δεν χρειάζεται καν να ανατρέξει στο τι συμβαίνει στις Ηνωμένες Πολιτείες και στη Δύση γενικότερα….
Η Ρωσία πρέπει να προετοιμαστεί για έναν μακροχρόνιο πόλεμο, και ο Θεός να δώσει να περιοριστεί στο έδαφος της Ουκρανίας..
Είναι πάντα καλύτερο να προετοιμάζεσαι για το χειρότερο και να ελπίζεις για το καλύτερο, αλλά είναι ανόητο να αγνοείς τα πολύ συγκεκριμένα σημάδια της αμερικανικής κρίσης.
Η επιτυχία του Trump στον αγώνα ενάντια στον «εσωτερικό εχθρό» ως εσωτερικός εχθρός στις ΗΠΑ είναι οι ελίτ της παγκοσμιοποίησης των δυτικών και ανατολικών ακτών, αποφασισμένες να πολεμήσουν για τη διαρκή παγκόσμια κυριαρχία των Ηνωμένων Πολιτειών), φυσικά, δεν θα οδηγήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες σε βαθύ απομονωτισμό, εγκατάλειψη συμμάχων, συμμαχιών και απόπειρες ενορχήστρωσης και χειραγώγησης σε όλους και σε όλα.
Αλλά οι Ηνωμένες Πολιτείες υπό τον Trump θα επιδιώξουν σε όλες τις εξωτερικές υποθέσεις να ωφεληθούν οι ίδιες, και όχι οι υπερεθνικές, ελίτ της παγκοσμιοποίησης – και αυτή είναι μια τεράστια διαφορά από την τρέχουσα κατάσταση που αφήνουν οι Δημοκρατικοί.
Για παράδειγμα, ο Trump δεν χρειάζεται τον αγώνα κατά της Κίνας για να εξασφαλίσει την κυριαρχία των αγγλοσαξονικών «θαλάσσιων δυνάμεων» στην Ευρασία στη διαδικασία οικοδόμησης ενός «ενός κόσμου» – απλώς βλέπει δύναμη στην Κίνα, της οπο
